buitenwegwijzers

Buitenwegwijzers zijn openbare verkeers- en routeborden die langs buitenruimtes zoals wegen, paden en openbare plaatsen staan en richting, afstand en bestemming aangeven. Ze zijn bedoeld voor alle reizigers buiten gebouwen, met speciale aandacht voor voetgangers en fietsers, maar ook voor automobilisten wanneer relevant. Ze vormen onderdeel van bewegwijzeringssystemen op lokaal, regionaal en nationaal niveau en helpen navigatie te vergemakkundigen in de openbare ruimte.

In Nederland komen buitenwegwijzers voor in verschillende contexten: langs wegen en fietsroutes, bij stations en stads- en dorpskernes, en in parken of recreatiegebieden. Een bekend voorbeeld is het knooppuntnetwerk voor fietsen, waarbij borden met knoopnummers en pijlen reizigers langs een netwerk van knooppunten leiden. Ook wandelnetwerken en regionale routes worden met buitenwegwijzers aangeduid.

Ontwerp en uitvoering volgen doorgaans nationale richtlijnen en gemeentelijke verordeningen. Signage moet duidelijk leesbaar zijn bij verschillende weersomstandigheden, met contrasterende kleurcombinaties, goed afleesbare lettergrootte en reflecterende folie voor zichtbaarheid ’s avonds. Materialen zijn vaak weerbestendig en lichtgewicht, zoals aluminium of kunststof.

Beheer en onderhoud liggen meestal bij de gemeenten of provincies, die verantwoordelijk zijn voor plaatsing, vervanging en schoonmaak. De ontwikkeling van bewegwijzeringssystemen gaat gepaard met koppeling aan digitale kaarten en routeplanners, terwijl basisborden vaak statisch blijven om consistentie te behouden.