buitenoorontsteking

Buitenoorontsteking, ook wel otitis externa genoemd, is een ontsteking van de gehoorgang (het uitwendige oor). De aandoening ontstaat meestal doordat vocht achterblijft in de gehoorgang en de huidbarrière verzwakt wordt, waardoor bacteriën of schimmels gemakkelijker kunnen binnendringen. Vocht en irritatie spelen een rol, en de aandoening komt vaak voor bij zwemmers, maar ook bij mensen met een gevoelige huid of huidziekten rondom het oor.

Symptomen zijn onder meer pijn die verergerd bij beweging van de gehoorgang, jeuk, een afscheiding uit het oor, een vol gevoel en soms gehoorverlies. Zwelling van de gehoorgang kan voorkomen. Bij koorts of als de pijn zich uitbreidt naar het gebied rondom het oor of onderhuidse delen is medische evaluatie aan te raden.

Diagnose gebeurt doorgaans op basis van klachten en een inspectie van de gehoorgang met een otoscoop. In zeldzame of onduidelijke gevallen kan een afstrijkje (cultuur) of beeldvorming gevraagd worden, vooral als er verdacht wordt op een ingewikkelde infectie of bij afwijkend beloop.

Behandeling bestaat meestal uit lokale medicatie in de gehoorgang met otic-druppels die antibacterieel en vaak ook ontstekingsremmend zijn; soms bevatten deze druppels ook een schimmelwerend middel. Bij tekenen van verspreiding, bij diabetici of bij een vermoeden van perforatie van het trommelvlies kunnen systemische antibiotica en verwijzing naar een KNO-arts nodig zijn.

Preventie draait om droog houden van het oor na zwemmen, het vermijden van voorwerpen in de gehoorgang en, indien aanbevolen, het gebruik van droogende oordruppels. Tijdig behandelen verlaagt het risico op complicaties.