buikontstekingen

Buikontstekingen zijn ontstekingen die in of nabij de buikholte voorkomen en diverse organen kunnen treffen. Ze kunnen verschillende oorzaken hebben en variëren in ernst. Voorbeelden zijn ontstekingen van het buikvlies (peritonitis) en ontstekingen van specifieke organen zoals de blindedarm (appendicitis) en de galblaas (cholecystitis).

Oorzaken van buikontstekingen zijn onder meer infectie, obstructie van een buis of kanaal, perforatie van een orgaan, of ontstekingen die voortkomen uit auto-immuunprocessen. Vaak begint het met buikpijn die plotseling of geleidelijk ontstaat, vergezeld van koorts, rillingen, misselijkheid en verlies van eetlust. Een stijve of gespannen buik kan wijzen op een ernstiger ontsteking zoals peritonitis. De diagnose wordt gesteld door lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek (bijvoorbeeld verhoogde CRP en witte bloedcellen) en beeldvorming zoals ultrasound of CT-scan; soms is een diagnostische ingreep nodig.

Behandeling hangt af van de oorzaak. Vaak is opname in een ziekenhuis nodig met vochttoediening en pijnstilling. Antibiotica worden veelal gegeven bij infectieuze ontstekingen. Chirurgie kan vereist zijn bij aandoeningen zoals appendicitis of cholecystitis, of bij het draineren van een abces. Complicaties zijn mogelijk en kunnen sepsis, uitgebreider buikvliesontsteking of orgaanfalen inhouden.

De prognose en preventie hangen af van de onderliggende oorzaak en de snelheid van behandeling. Bij tijdige zorg geneest veel buikontsteking goed; tragere of complicerende gevallen kunnen ernstiger verlopen. Preventie is vaak gericht op vroegtijdige herkenning van buikpijn en het vermijden van risicofactoren voor de betreffende aandoeningen.