blaasproblematiek

Blaasproblematiek is een verzamelnaam voor aandoeningen die de blaasfunctie beïnvloeden. Ze kunnen opslagstoornissen, ledigingsstoornissen of pijn betreffen en hebben vaak een grote impact op dagelijks leven.

Symptomen variëren per aandoening. Opslagklachten zijn plotselinge aandrang, verhoogde frequentie en nachtelijk urineren. Urineverlies kan onvrijwillig optreden (incontinentie) of samengaan met urgente drang; pijn in het bekkengebied is kenmerkend bij bladder pain syndrome.

Oorzaken en aandoeningen zijn divers. Blaasproblematiek ontstaat door diverse oorzaken: vaak voorkomende aandoeningen zijn overactieve blaas, stress- of urge-incontinentie, en neurogene blaasfunctie. Andere oorzaken zijn blaasobstructie bij mannen, urineweginfecties, stenen en aandoeningen zoals diabetes. Bij vrouwen spelen postmenopauze en bekkenbodemproblemen een rol; langdurige klachten kunnen ook verergeren door obesitas en andere comorbiditeiten.

Diagnostiek omvat een anamnese, lichamelijk onderzoek en basisonderzoek van urine. Een urineonderzoek en -cultuur worden gedaan om infectie uit te sluiten. Een bladder diary, uroflowmetrie en in sommige gevallen urodynamiek of cystoscopie helpen om vast te stellen wat er mis is. Behandeling wordt afgestemd op het type en de ernst van de klachten.

Behandeling omvat zowel leefstijlaanpassingen, fysiotherapie en blaastraining als medicatie en, in uitzonderlijke gevallen, invasieve procedures. Bekkenbodemtraining en blaastraining kunnen opslag en controle verbeteren; vocht- en koffiereductie kunnen symptomen verminderen. Medicijnen zoals antimuscarinica of beta-3-agonisten kunnen aandrang en frequentie verlichten; botuline-toxine-injecties, neuromodulatie en soms chirurgie zijn opties bij geselecteerde patiënten. Langdurige nazorg is vaak nodig.

Blaasproblematiek komt vaker voor bij oudere volwassenen en vooral bij vrouwen en kan een significante invloed hebben op kwaliteit van leven.