bekkenbodemproblemen

Bekkenbodemproblemen zijn aandoeningen die voortkomen uit een verstoorde werking van de bekkenbodemspieren en verwante structuren. Ze kunnen leiden tot klachten vanuit het urinestelsel, het darmkanaal, het bekken en de seksuele functie. Veel voorkomende klachten zijn urineverlies, prolaps en bekkenpijn.

Veelvoorkomende aandoeningen zijn urine-incontinentie (stress-, aandrang- of gemengde incontinentie), fecale incontinentie, vaginale prolaps, bekkenpijn en dyspareunie (pijn bij seksualiteit).

Oorzaken en risicofactoren zijn zwangerschap en bevalling, leeftijd, overgewicht, chronische hoest, obstipatie en eerdere bekkenoperaties. Een verzwakte bekkenbodem en bindweefselproblemen spelen hierbij een rol.

Diagnostiek omvat anamnese en lichamelijk onderzoek van de bekkenbodem, onderzocht op spierkracht; soms worden urodynamische testen en beeldvorming toegepast.

Behandeling begint meestal met conservatieve maatregelen: bekkenbodemoefeningen (PFMT) onder begeleiding, biofeedback en leefstijlaanpassingen. Een pessarium kan prolaps corrigeren; medicatie voor overactieve blaas behoort tot de opties. Bij ernstige klachten kan chirurgie nodig zijn, zoals een mid-urethral sling bij urine-incontinentie, prolapsreparatie of sacrocolpopexie.

Preventie en leefstijl: regelmatige beweging, vezelrijk dieet, voldoende vocht, behandeling van obstipatie, gewicht beheersen en stoppen met roken.

Prognose: variabel; veel mensen verbeteren met fysiotherapie en leefstijlaanpassingen; sommige aandoeningen vereisen langdurige behandeling of chirurgische ingrepen.