beroepscertificaat

Een beroepscertificaat is een formeel document waarmee wordt aangetoond dat iemand beschikt over de bekwaamheid om een specifieke beroepstak of taak uit te oefenen. Het certificeert niet alleen theoretische kennis, maar vooral praktische competenties en professionele vaardigheden die zijn vastgesteld door een erkende beroepsorganisatie, een sectorinstituut of een erkend trainingsinstituut. De uitvoering en de eisen variëren per sector en per certificeerder.

Het verkrijgen gebeurt doorgaans via een beoordelingsprocedure waarin examens, praktijktoetsen, portfolio’s, of een combinatie daarvan aan bod komen. Soms is ook een stage of een periode van proeven van bekwaamheid vereist.

Een beroepscertificaat heeft als doel om de kwaliteit en veiligheid van beroepsuitoefening te waarborgen en om werkgevers zekerheid te bieden over de bekwaamheid van medewerkers. Het kan vereist zijn om een bepaald beroep te mogen uitoefenen, of het dient als extra kwaliteitsindicator naast formele opleidingen. Het is bovendien een instrument voor beroepsmatige ontwikkeling en kan meetellen voor bijscholing en permanente educatie.

Vergeleken met een diploma of universitair/getuigschrift is een beroepscertificaat doorgaans praktijkgerichter en sectorgerichter. Het is meestal geen vervanging voor een breed academisch diploma, maar kan wel een waardevolle aanvulling zijn, zeker in tijden van sneller technologische vernieuwing en veranderende normen.

Net als vele certificaten heeft een beroepscertificaat doorgaans een geldigheidsduur en vereist het periodieke vernieuwing of hercertificatie, doorgaans via bijscholing of herhaling van de beoordelingsprocedure.

Door de diversiteit in sectoren kent een beroepscertificaat verschillende vormen en sectorkaders, maar het gemeenschappelijke doel is het aantonen van professionele bekwaamheid.