applauderen

Applauderen is het lichamelijke gebaar waarbij de handen tegen elkaar worden geslagen om geluid te produceren. Het dient als een sociaal signaal van waardering, goedkeuring of erkenning voor een optredende artiest, spreker of presentator. Applaus kan zowel aan het eind van een optreden als tijdens een pauze plaatsvinden en kan ritmisch of ongeordend klinken, afhankelijk van de context en de cultuur.

Vormen en etiquette: In theater- en concertzalen is applaus meestal een formele afsluiting van een optreden, vaak gevolgd door een staande ovatie als de prestatie bijzonder werd gewaardeerd. Tussen twee stukken door kan kort, tussentijds applaus plaatsvinden om de artiest aan te moedigen of om de sfeer te sturen. Het publiek houdt doorgaans rekening met stilte tijdens uitvoering en pauze in de muziek en stemt zijn klappen hierop af.

Cultuur en variaties: Over de hele wereld bestaan verschillen in hoe mensen applaudisseren. In veel westerse landen is klappen de overheersende vorm; in sommige culturen wordt ook hoorbaar gejuich of roepen als ‘bravo’ of ‘olé’ gebruikt. De ritmiek en toonhoogte van het applaus kunnen per situatie variëren, van korte klappen tot langgerekte, meegeklapte ritmes tijdens een staande ovatie.

Etymologie en geschiedenis: Het werkwoord applauderen is ontleend aan het Latijnse applaudere via het Franse applaudir en het Engelse applaud. In de loop van de tijd is het opgenomen in het Nederlands als werkwoord en aanduiding voor het klappen als teken van erkenning. Applaus fungeert daarmee als een collectief signaal van waardering door het publiek.