activatiegraad

Activatiegraad is een term die in sociaal-economische en arbeidsmarkttheorieën wordt gebruikt om het aandeel van de beroepsbevolking aan te geven dat actief deelneemt aan arbeid of actief naar werk zoekt. In de meest gebruikte interpretatie gaat het om de verhouding tussen de groep werkenden en werkzoekenden (de actieve populatie) en de totale bevolking in de leeftijdsklasse waarvoor arbeid normaal gesproken relevant is. Hiermee verkrijgt men een maat voor de mate van arbeidsmarktparticipatie in een samenleving.

Let wel: in de beleidspraktijk wordt soms een onderscheid gemaakt tussen de activatiegraad en de participatiegraad. De participatiegraad verwijst meestal naar het aandeel van de werkende bevolking dat daadwerkelijk werkt of actief naar werk zoekt, terwijl de activatiegraad in sommige contexten ook verwijst naar de mate waarin uitkeringsgerechtigden of werkzoekenden deelnemen aan activerings- of re-integratieprogramma’s. Ondanks deze variaties heeft activatiegraad doorgaans betrekking op de bredere betrokkenheid bij arbeid en arbeidsmarktactivering.

Factoren die de activatiegraad beïnvloeden zijn onder andere demografische kenmerken (leeftijd, geslacht), opleiding en vaardigheden, gezondheid, beschikbaarheid van kinderopvang en zorg, geografische mobiliteit, en de economie of arbeidsmarktvraag. Beleidsmaatregelen zoals scholing, proefplaatsen, subsidies voor werkgevers, en activeringsprogramma’s zijn gericht op het verhogen van de activatiegraad.

Data voor activatiegraad komen meestal uit arbeidsmarktonderzoek en administratieve bronnen, bijvoorbeeld statistieken van het CBS of Europese statistiek (Eurostat). De maat is nuttig voor beleidsrapportage, vergelijkingen tussen regio’s en evaluaties van activeringsbeleid.

---