beroepsbevolking

Beroepsbevolking is de groep van de bevolking die economisch actief is, dat wil zeggen personen die wel of niet werk hebben maar wel beschikbaar zijn om te werken en actief naar werk zoeken. In statistische termen omvat de beroepsbevolking daarom zowel de werkenden als de werkzoekenden. In de meeste landen wordt deze groep begrensd door een leeftijdscriterium (bijvoorbeeld 15 tot 64 of 15 tot 65 jaar), zodat kinderen, studenten die niet actief naar arbeid zoeken, en gepensioneerden buiten beschouwing blijven.

De beroepsbevolking kan worden onderverdeeld in de werkzame beroepsbevolking (diegene die op dit moment betaald werk heeft) en de werkloze beroepsbevolking (diegene die actief naar werk zoekt en beschikbaar is om te werken). Deze twee groepen samen vormen de arbeidsomvang of arbeidsmarktparticipatie van een land. De term wordt vaak gebruikt in combinatie met indicatoren zoals de participatiegraad (het aandeel van de werkende leeftijdsgroep dat deelneemt aan arbeid), de werkgelegenheidsgraad en de werkloosheidskoers.

De grootte en samenstelling van de beroepsbevolking worden beïnvloed door demografische factoren zoals vergrijzing, migratie en bevolkingsgroei, evenals door onderwijs, gezondheid en economische omstandigheden. Beleidsmaatregelen die gericht zijn op het vergroten of behouden van de arbeidsmarktparticipatie, zoals kinderopvang, scholing en training, flexibiliteit in arbeidscontracten en aanpassing van de pensioenleeftijd, kunnen de economische groei en de financiering van sociale zekerheid mede bepalen.

Gegevens over de beroepsbevolking worden verzameld en gepubliceerd door nationale statistische bureaus en internationale databases zoals Eurostat, OECD en ILO, en vormen een kernonderdeel van arbeidsmarktanalyse en economisch beleid.