arbeidscontracten

Een arbeidscontract, ook wel arbeidsovereenkomst genoemd, is een overeenkomst tussen een werkgever en een werknemer waarin rechten en verplichtingen in het kader van de arbeid worden vastgelegd. Het regelt onder meer de functie, de arbeidsduur, het salaris en de looptijd van de overeenkomst. In Nederland is de arbeidsovereenkomst geregeld in Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek en in cao’s die op sector- of bedrijfsniveau van toepassing kunnen zijn.

Er zijn twee hoofdtypen: een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd en een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd. Een onbepaalde tijd blijft van kracht totdat deze wordt opgezegd; een bepaalde tijd eindigt automatisch bij het verstrijken van de afgesproken termijn. Een bepaalde tijd kan soms worden verlengd, maar de voorwaarden worden dan ook bepaald door wet- en cao-regels en eventuele afspraken in het contract.

Een contract bevat doorgaans: namen en adressen van partijen, functie en taken, startdatum, duur of termijn van de overeenkomst, arbeidsduur, salaris en loonbetalingsfrequentie, eventuele bonussen, vakantiedagen en vakantiegeld, plaats van werk, proeftijd (indien afgesproken), opzegtermijn en overige afspraken zoals geheimhouding of concurrentiebeding. Een schriftelijke vastlegging is gebruikelijk en kan misverstanden voorkomen.

Naast de wettelijke normen kunnen cao-afspraken aanvullende rechten of verplichtingen bevatten. Voor fulltime werknemers gelden meestal circa 20 vakantiedagen per jaar, met vakantiegeld van ongeveer 8% van het brutoloon. Beëindiging van een contract gebeurt meestal met opzegging door werkgever of werknemer, met inachtneming van de opzegtermijn; bij beëindiging kan een transitievergoeding van toepassing zijn, afhankelijk van de duur van het dienstverband.