acceptatie

Acceptatie is een Nederlands zelfstandig naamwoord voor het handelen of het proces van accepteren: het aanvaarden, goedkeuren of erkennen van iets, zoals een voorstel, een feit, een situatie of een persoon. De term is afgeleid van het werkwoord accepteren en wordt in diverse vakgebieden gebruikt, waaronder recht, psychologie, sociologie en informatietechnologie.

In het recht verwijst acceptatie vaak naar de bindende aanvaarding van een aanbod. Een overeenkomst ontstaat doorgaans wanneer het aanbod ondubbelzinnig en overeenkomstig de voorwaarden is aanvaard en de aanvaarding de aanbieder heeft bereikt. Bij bepaalde contractvormen kan een handeling zoals uitvoering of stilzwijgende aanvaarding de acceptatie impliceren, afhankelijk van de wetgeving en de context.

In de psychologie en geestelijke gezondheidszorg verwijst acceptatie naar het erkennen en toelaten van gevoelens en gedachten zonder ertegen te vechten, wat een kernprincipe is van Acceptance and Commitment Therapy (ACT). Acceptatie helpt om psychologische flexibiliteit te vergroten; het gaat minder over het veranderen van gedachten en meer over hoe men ermee omgaat.

In sociaal-politieke contexten verwijst sociale acceptatie naar de erkenning en toelating van individuen of groepen door een gemeenschap of samenleving, wat mede bepalend is voor integratie en stigma. In informatietechnologie en projectmanagement wordt vaak gesproken van acceptatietesten en acceptatiecriteria: een product of systeem wordt beoordeeld aan de hand van vooraf vastgelegde criteria; slagen is vereist voordat oplevering of betaling plaatsvindt.

Acceptatie speelt dus een rol in zowel formele processen, zoals contracten en testen, als in humanistische en maatschappelijke domeinen, waar het gaat om erkenning, toelating en de omgang met realiteit en emoties.