Sociaalcommunicatieve

Sociaalcommunicatieve is een Nederlands adjectief dat verwijst naar zaken die te maken hebben met sociale communicatie. Het beschrijft de combinatie van sociale oriëntatie en communicatieve vaardigheden die mensen gebruiken bij het uitwisselen en interpreteren van informatie in sociale contexten. Het begrip wordt in verschillende vakgebieden aangewend, zoals onderwijs, psychologie en organisatiekunde, om geïntegreerde competenties te benoemen die interactie mogelijk maken.

Orthografie en gebruiksconventies: de samengestelde vorm komt vaak voor als sociaal-communicatieve (met koppelteken) en soms zonder koppelteken als sociaalcommunicatieve in bepaalde teksten. Stijlregels variëren; meestal wordt hyphenatie gehanteerd wanneer het als bijvoeglijk naamwoord vóór een zelfstandig naamwoord staat (sociaal-communicatieve vaardigheden).

Toepassingsdomeinen en componenten: sociaalcommunicatieve vaardigheden omvatten luisteren, empathie, het interpreteren van sociale signalen, verbale en non-verbale communicatie, conflicthantering en samenwerking. Het begrip benadrukt een geïntegreerde aanpak waarbij sociale context en communicatieve bekwaamheid met elkaar verweven zijn, in tegenstelling tot twee afzonderlijke competentiegebieden.

Contexten: in het onderwijs wordt het gebruikt om studentcompetenties in groepswerk en cliëntgerichte interacties aan te geven. In human resources en training verwijst het naar programma’s gericht op verbetering van interpersoonlijke communicatie en teamdynamiek. In de sociale wetenschappen duidt het op hoe mensen sociale informatie en normen in communicatie verwerken en toepassen.

Verwante termen: het begrip ligt op het kruispunt van sociaal en communicatief; verwante concepten zijn sociale competentie, communicatieve vaardigheden en gerelateerde termen die intermenselijke interactie benadrukken.