Serumeiwitten

Serumeiwitten zijn de eiwitten die in bloedserum voorkomen, het vloeibare deel van bloed na afscheiding van bloedstolsels. In serum ontbreekt fibrinogeen doordat het tijdens de stolling is omgezet in een stolsel. De belangrijkste serumeiwitten zijn albumine en de globulinen; immunoglobulinen maken een significant deel uit van de gamma-globulinen. Globulinen worden onderverdeeld in alfa-, bèta- en gamma-globulinen, met uiteenlopende functies zoals transport, immuunsysteem en ontstekingsreacties.

Albumine wordt hoofdzakelijk in de lever geproduceerd en vervult onder andere een cruciale rol bij het handhaven van de colloïd-osmotische druk in bloedvaten en het transporteren van lipiden, hormonen, vitaminebindingen en sommige geneesmiddelen. Globulinen omvatten transporteiwitten zoals transferrine en ceruloplasmine, immuuneiwitten zoals immunoglobulinen (antilichamen) en diverse componenten van het immuunsysteem en de complementcascade. Sommige serumeiwitten spelen ook een rol bij het voorkomen van oxidatieve schade en bij de regulatie van pH.

Clinisch is de samenstelling van serumeiwitten belangrijk. Bepalingen van totaal serumeiwit en albumine zijn fundamenteel in klinische chemie, evenals de albumine-globuline (A/G) verhouding die aanwijzingen geeft over lever- of nierfunctiestoornissen, malnutritie of chronische ontsteking. Elektroforetische analyse van serumeiwitten (SPEP) kan afwijkende gamma-globuline patronen aantonen, zoals monoclonale gammopathieën bij aandoeningen als myeloom of sommige ontstekingsziekten. Serumeiwitten dienen ook als referentie voor diagnostiek en monitoring van diverse ziekten.