Roestlaag

Roestlaag is de oxide- of hydroxide laag die ontstaat wanneer ijzer of staal in contact komt met zuurstof en vocht. In de meeste gevallen bestaat de laag uit hydraten van ijzeroxide zoals goethiet (FeO(OH)·nH2O), hematiet (Fe2O3) en magnetiet (Fe3O4). De samenstelling varieert met temperatuur, vochtgehalte en aanwezigheid van zouten.

Tijdens corrosie geven ijzeratomen elektronen af aan zuurstof, wat leidt tot vormen van Fe2+ en Fe3+. De roestlaag is meestal poreus en kruimelig; de poriën laten water en zuurstof opnieuw binnen, waardoor de corrosie kan doorgaan. Soms vormt de laag een relatief dichte, stevig aderende film die enige bescherming biedt, maar bij gewone roest is de bescherming beperkt. Bij roestvrij staal ontstaat vaak een dun, chemisch geoxideerd laagje van chroomoxide dat de onderliggende metaallaag beschermt.

Gevolgen van een roestlaag zijn onder meer verlies van mechanische sterkte, verminderde bevestigingsmogelijkheden en verhoogde oppervlaktedegradatie. De laag kan leiden tot schilferen en gaten wanneer hij verder uit elkaar groeit. De kleur varieert van helder rood- tot donkerbruin en soms zwart, afhankelijk van de aanwezige fasen en de omstandigheden.

Preventie en behandeling richten zich op verwijdering van bestaande roest en het voorkomen van heroxidatie. Methoden omvatten schuren, stralen of chemische middelen, gevolgd door corrosiebescherming zoals primer en verf, galvanisatie of een beschermende coating. Een droge, schone en zoutarme omgeving vertraagt roest, terwijl kathodische bescherming en inhibitoren verdere corrosie kunnen beperken.