roestvrij

Roestvrij is een Nederlands begrip dat corrosiebestendigheid aanduidt en wordt vooral gebruikt voor roestvrij staal (roestvast staal). Deze legeringen zijn bestand tegen roesten en andere corrosie doordat een dun passieve oxidelaag van chroom op het oppervlak ontstaat. Die laag herstelt zich doorgaans direct als hij beschadigd raakt, mits er voldoende chroom en zuurstof aanwezig zijn. Het chroomgehalte ligt doorgaans op minstens 10,5%.

Staalfamilies worden hoofdzakelijk onderverdeeld in austenitisch (bijv. 304 en 316), ferritisch, martensitisch en duplex. Austenitisch staal is het meest gangbaar vanwege zijn ductiliteit en lassingsvermogen; 316 bevat molybdeen voor betere weerstand tegen chloride-omgevingen.

Roestvrij staal is niet onvernietigbaar. In sterk agressieve omgevingen met chloride of zuren kan het leiden tot putvorming of crevingscorrosie, vooral als de beschermlaag beschadigd is, bij krassen, hoge temperaturen of intensief contact met bepaalde chemicaliën. Reiniging kan de oxidelaag aantasten; passiveren of elektropolijpen kan de passieve laag herstellen.

Toepassingen liggen onder meer in keukenapparatuur en gereedschap, bouw en architectuur, medische en farmaceutische apparatuur, voedselverwerking en chemische procesindustrie, en auto- en luchtvaartcomponenten.

Standaarden en codes: in Europa wordt roestvrij staal vaak gecategoriseerd volgens EN 10088; veelgebruikte legeringen zijn 304 (EN 1.4301) en 316 (EN 1.4401). Het is belangrijk de juiste legering voor een specifieke omgeving te kiezen en onderhoud volgens de aanbevelingen uit te voeren.

---