Quotaregels

Quotaregels, of quotation rules, vormen een set van conventies voor het weergeven van geciteerde materiaal en directe rede in geschreven tekst. Ze bepalen hoe uitspraken van anderen worden gemarkeerd, gepresenteerd en geciteerd, en dragen bij aan nauwkeurigheid en begrijpelijkheid. Deze regels zijn relevant in literatuur, journalistiek, wetenschap en digitale media.

Directe citaten worden doorgaans tussen aanhalingstekens geplaatst. In veel stijlgidsen worden ook guillemets (« ») gebruikt, zeker in Nederland en sommige Europese publicaties; in andere contexten verdwijnen ze of worden dubbele aanhalingstekens gebruikt. Bij lange citaten wordt vaak gekozen voor een blokcitaat: de tekst wordt ingesprongen en zonder aanhalingstekens weergegeven, met bronvermelding.

Punctuatie kan afhankelijk van de stijlregel binnen of buiten de aanhalingstekens staan, afhankelijk van of het leesteken bij het geciteerde materiaal hoort of bij de zin als geheel. Voor verduidelijkingen of aanvullingen in de geciteerde tekst worden vierkante haakjes gebruikt; weglatingen worden weergegeven met ellipsen (...); [sic] geeft aan dat een fout in de oorspronkelijke bron onveranderd is gebleven.

Parafrase en exacte citaten: bij parafrasen worden betekenis en intentie bewaard zonder aanhalingstekens; directe citaten vereisen nauwkeurige weergave en bronvermelding. Bronvermelding gebeurt meestal via verwijzingen, voetnoten of bibliografische gegevens volgens de geldende stijl—APA, MLA, Chicago, of een instellingenspecifieke richtlijnen.

Quotaregels variëren per context. Onderzoeken en tijdschriften hanteren vaak specifieke stijlgidsen; in formeel academisch schrijven gelden vaak combinatie van het officiële stijlhandboek en de institutionele richtlijnen. In digitale en journalistieke omgevingen kan eenvoudiger, rechtstreeks taalgebruik en korte quotes worden toegepast, met duidelijke bronvermelding.