Pogingfrequentie

Pogingfrequentie is een epidemiologisch begrip dat aangeeft hoe vaak zelfverwijderingspogingen of zelfbeschadigende handelingen voorkomen binnen een bepaalde populatie of bij een individu over een vastgelegd tijdsvenster. Het kan worden uitgedrukt als een gemiddeld aantal pogingen per persoon per jaar of als een rate per 100.000 inwoners per jaar.

In onderzoek en gezondheidszorg wordt pogingfrequentie meestal bepaald uit registraties van hulpverlening (spoedeisende hulp, ziekenhuisopnames), meldingen aan zorginstanties en grootschalige bevolkingsenquêtes. Bij populatieniveaus wordt vaak gesproken van pogingen per 100.000 inwoners per jaar; op individueel niveau kan het gaan om het aantal pogingen in een jaar, in meerdere jaren of lifetime. Voorbeeld: 200 personen melden zich in een jaar met in totaal 5 pogingen, dan is de pogingsfrequentie 5/200 = 0,025 pogingen per persoon per jaar (oftewel 2,5 pogingen per 100 personen per jaar).

Interpretatie: Een hogere pogingfrequentie geeft doorgaans een verhoogd risico op toekomstige pogingen of overlijden door zelfdoding en wijst op de aanwezigheid van onderliggende factoren zoals psychiatrische aandoeningen, verslaving of sociale stressoren. Het wordt gebruikt om trends te monitoren, prioriteiten voor preventie te bepalen en de effectiviteit van interventies te evalueren.

Beperkingen: Pogingfrequentie is afhankelijk van definities (wat telt als een poging), tijdsvenster en onderrapportage. Privacy- en ethische overwegingen beperken de beschikbaarheid van gegevens en er kunnen regionale, culturele en methodologische verschillen bestaan.