zelfdoding

Zelfdoding is het opzettelijk beëindigen van het eigen leven. Het is een complex fenomeen dat voortkomt uit een combinatie van psychische, sociale en medische factoren. Wereldwijd is het een belangrijke oorzaak van premature sterfte en treft het mensen van alle leeftijden, zij het met variërende patronen per regio en leeftijdsgroep.

Risicofactoren zijn onder meer ernstige psychische aandoeningen zoals depressie of bipolaire stoornis, middelengebruik, traumatische ervaringen, eenzaamheid en een gebrek aan sociale of professionele ondersteuning. Risico neemt toe bij stressvolle gebeurtenissen zoals relatieproblemen, werkverlies of ernstige gezondheidsproblemen. Risico-indicatoren vormen geen zekerheid, maar kunnen alarmerend zijn als ze samen optreden.

Signalen die op een verhoogd risico kunnen wijzen, zijn onder meer uitgesproken gedachten over de dood of zelfdoding, plannen om het eigen leven te beëindigen, praten over het niet langer willen leven, extreme somberheid of angst, plotselinge veranderingen in gedrag, slaap- of eetstoornissen, terugtrekking uit sociale contacten, en het afsluiten van zaken zoals het uitzoeken van belangrijke bezittingen of het schrijven van afscheidsteksten.

Preventie omvat tijdige toegang tot mentale gezondheidszorg, psychosociale ondersteuning en het versterken van beschermende factoren zoals een betrouwbaar sociaal netwerk, copingvaardigheden en hoop. Professionele hulp kan bestaan uit huisarts, ggz, psycholoog of counselor. In acute situaties is professionele onmiddellijke hulp noodzakelijk.

Hulp en hulpbronnen: in acute nood bel 112 of ga naar de dichtstbijzijnde eerste hulp. In Nederland is 113 Zelfmoordpreventie beschikbaar via 113.nl voor advies, chat en telefoon. Mensen die in overleg willen gaan, kunnen contact opnemen met hun huisarts of een regionale ggz instelling voor begeleiding en behandeling.