Pipetmethoden

Pipetmethoden zijn de technieken die worden gebruikt om nauwkeurig vloeistoffen te meten en over te brengen met behulp van pipetten. Ze spelen een cruciale rol in chemie, biologie en klinische laboratoria. De methoden omvatten volumetrische pipetten voor vaste volumes en micropipetten voor kleinere volumes. Belangrijke aspecten zijn nauwkeurigheid, precisie en herhaalbaarheid, die afhankelijk zijn van het instrument, de vloeistof en de werkomstandigheden.

Volumetrische pipetten leveren een exact volume en hebben doorgaans één calibratiemarkering. Ze worden gevuld tot net boven de markering, tot aan die markering uitgeblazen en vaak met blow-out volledig geleegd. Micropipetten zijn verstelbaar en kunnen op basis van luchtverplaatsing of positieve verplaatsing werken. Ze gebruiken verwisselbare tips. Bij micropipetten wordt aspireren gedaan via de eerste stop en uitlekken via de tweede stop; de gebruikte methode hangt af van vloeistof en toepassing, zoals forward of reverse pipetting.

Forward pipetting brengt vloeistof naar de houder in één beweging; reverse pipetting gebruiken bij vloeistoffen met hogere viscositeit of neiging tot schuimen. Voor gevoelige of vluchtige vloeistoffen kan pre-wetting, langzamer aspireren en controletip helpen. Belangrijke techniekpunten zijn het correct plaatsen van de tip, het vermijden van luchtbellen en een gecontroleerde uitgave. Temperatuurverschillen tussen vloeistof en omgeving kunnen de meetonzekerheid vergroten.

Kwaliteitscontrole omvat kalibratie en onderhoud. Pipetten worden periodiek gekalibreerd, vaak met gravimetrische methoden. De kwaliteit van tips, vloeistofdichtheid en de omgevingstemperatuur beïnvloeden de meetresultaten. Het bijhouden van kalibratierapporten, werkprotocollen en onderhoudsdata is essentieel. Onnauwkeurigheden ontstaan door versleten onderdelen, onjuiste techniek of gebrekkige protocollen; training en gestandaardiseerde werkwijzen verminderen risico's.