Oneigenlijke

Oneigenlijk is een Nederlands bijvoeglijk naamwoord dat aangeeft dat iets niet behoort tot wat normaal, gepast of gebruikelijk is. Het kan verwijzen naar zaken die afwijken van de standaard of die niet logisch passen binnen een bepaald kader. In het dagelijks taalgebruik kan oneigenlijk ook betekenen dat iets niet juist of niet echt is.

In de wiskunde wordt de term oneigenlijk vooral gebruikt voor twee soorten voorwerpen die niet voldoen aan de gewone, “eigenlijke” definities en die daarom via limieten worden gedefinieerd.

Een oneigenlijke breuk is een breuk waarin de teller groter dan of gelijk is aan de noemer, bijvoorbeeld 7/4 of -9/5. Zulke breuken kunnen worden omgezet naar gemengde getallen en soms vereenvoudigd in decimale vorm.

Een oneigenlijke integraal is een integraal waarbij de integratiegrenzen oneindig zijn of waarbij de functie een onstetbare of oneindige waarde heeft binnen het ingestelde interval. Ze worden gedefinieerd als limieten van gewone integralen: bijvoorbeeld ∫ van a tot ∞ f(x) dx = lim als t→∞ ∫ van a tot t f(x) dx, of een integraal met een eindpunt waar de functie divergeert als ∫ van a tot b f(x) dx met een discontinuiteit op c ∈ (a, b) opgesplitst als twee convergerende delen. Een improper integral kan convergeren (beetje of geen beperking) of divergeren.

Andere toepassingen van oneigenlijk bestaan in enkele vakgebieden en informeler taalgebruik, waar het duidt op iets dat buiten de normale categorie valt of niet goed past bij de bedoelde betekenis. In informele spraak kan oneigenlijk ook betekenen dat iets misplaatst of ongepast is.