Naamwoordveerde

Naamwoordveerde is een term die in theoretische discussies over Nederlandse grammatica af en toe wordt gebruikt om een hypothetische klasse van naamwoorden te beschrijven. Het is geen gangbare of officieel erkende term in standaard grammaticaregels en komt vooral voor in gedachte-experimenten, taalkundige synthese en constructie-taalstudies. De aanduiding is een samenstelling van naamwoord (naamwoord) en een verzonnen suffix veerde, bedoeld om de veronderstelde combinatie van nominale en verba­le eigenschappen te suggereren.

Eigenschappen van naamwoordveerde-nomen: Volgens het beschouwingskader zouden naamwoordveerde-nomen nominale kenmerken behouden, zoals referentie, determinering en pluralis, maar tegelijkertijd in bepaalde constructies verba­le kenmerken kunnen vertonen. Dit kan zich uiten in predicatieve posities na koppelwerkwoorden of in combinatie met hulpwerkwoorden om aspect of tijd te markeren. De markeringen blijven echter overwegend nominal en converteren het woord niet tot een volwaardig werkwoord. De verdeling is doorgaans beperkt en hangt samen met context, discoursfuncties of contactinvloeden met andere talen.

Syntaxis en morfologie: In theoretische modellen kan een naamwoordveerde-nomen een productieve reeks affixen dragen die lijken op verba­le vervoegingen, terwijl de kerncategorie van het woord behouden blijft als naamwoord. De exacte vorm en distributie variëren per model en worden vooral gebruikt om de grens tussen woordklassen te onderzoeken en om theoretische begrippen zoals nominalisering en predicatieve nominalen te verkennen.

Relatie tot gevestigde concepten: Naamwoordveerde kan gezien worden als een manier om te denken over grensgevallen tussen naamwoorden en werkwoorden, verwant aan nominalisering, predicatieve nominalen en interfacetheorieën van woordklassen. Het dient meestal als instrument in academische discussies en is geen vervanging voor establische grammaticale categorieën.

Zie ook: nominalisering, predicatief gebruik, woordklassegrenzen.