Materiaalkwalificatie

Materiaalkwalificatie is het proces waarbij wordt aangetoond dat een materiaal geschikt is voor een specifieke toepassing door systematische evaluatie en testen. Het doel is om eigenschappen zoals sterkte, duurzaamheid, chemische weerstand en betrouwbaarheid te bevestigen en om conformiteit met relevante normen en specificaties vast te stellen.

Deze kwalificatie komt in talrijke sectoren voor, waaronder bouw, chemie, auto-industrie, energie en de farmaceutische sector. Een goede materiaalkwalificatie bevordert zekerheid tijdens productie, in service en onderhoud, vermindert risico's op falen en ondersteunt traceerbaarheid van gebruikte materialen.

Het proces omvat doorgaans: het vaststellen van toepassingsspecifieke eisen; het opstellen van een kwalificatieplan en een testschema; het uitvoeren van laboratorium- en veldtests van relevante eigenschappen (mechanisch, chemisch, thermisch, corrosie, slijtage, elektrisch gedrag) onder representatieve servicecondities; de beoordeling van resultaten tegen criteria; en het vastleggen van bevindingen en beslissingen over acceptatie.

Belangrijke documenten zijn onder meer materiaaldatabladen, kwalificatierapporten, traceerbaarheidscertificaten en conformiteitsverklaringen. Normen en richtlijnen van organisaties zoals ISO, IEC, ASTM of nationale instanties (NEN) kunnen worden toegepast, afhankelijk van de sector en regio.

Er zijn verschillende vormen van materiaalkwalificatie: initiële kwalificatie van een nieuw materiaal; herkwalificatie bij wijzigingen in samenstelling, leverancier of productieproces; en periodieke herkwalificatie om betrouwbaarheid over tijd aan te tonen.

Het eindresultaat is een bewijsmiddel dat het materiaal voldoet aan de vastgelegde condities en kan leiden tot acceptatie voor productie, onderhoud of gebruik, met daarbij een duidelijke traceerbaarheid van materialen.