Huidstructuur

Huidstructuur verwijst naar de gelaagde en functionele organisatie van de huid, het grootste orgaan van het lichaam. De huid bestaat uit drie hoofdlagen: epidermis, dermis en hypodermis.

Epidermis: de buitenste laag, opgebouwd uit keratinocyten die zich van basaal naar corneum differentiëren. De belangrijkste cellen zijn keratinocyten, melanocyten, Langerhans-cellen en Merkelcellen. De lagen van onder naar boven zijn basale, spinosum, granulosum en bij dikke huid ook lucidum en corneum. De epidermis vormt een vocht- en barrière tegen microben en transepidermale waterverlies.

Dermis: de middelste laag met bindweefsel, collageen en elastine, en een rijk netwerk van bloedvaten en zenuwen. De dermis is verdeeld in een papillaire component, die direct contact maakt met de epidermis, en een reticulaire component met stevigere vezelnetwerken. Hier bevinden zich ook talg- en zweetklieren en haarfolliculi.

Hypodermis: onderhuids bindweefsel en vetweefsel; biedt isolatie, schokdemping en energiereserve. Deze laag ondersteunt de structuur van de huid en speelt een rol bij warmtebeheer en demping van impact.

Appendages en functies: de huid bevat haren, talg- en zweetklieren, en arrector pili-spiervezels. Talgklieren smeren de huid en haren, zweetklieren regelen thermoregulatie en excretie. Belangrijke functies zijn barrièrebescherming, vochtregeling, temperatuurregeling en sensorische waarneming, evenals synthese van vitamine D.

Variatie en veroudering: de huidstructuur verschilt per locatie (dikte en aanwezigheid van klieren) en verandert met leeftijd. Veroudering gaat gepaard met afname van collageen en elastine, waardoor de huid brozer en minder elastisch kan worden.