Galafvoerkanalen

Galafvoerkanalen, ook wel galgangen genoemd, vormen het netwerk waardoor gal van de lever naar de dunne darm wordt vervoerd. Gal wordt geproduceerd door hepatocyten en verzamelt zich aanvankelijk in de canaliculi bili. Via de kanalen van Hering komen deze galkanalen in de interlobulaire galgangen en zo ontstaan de intrahepatische galgangen. De linker en rechter levergalgangen komen samen tot de ductus hepaticus communis (gemeenschappelijke levergang). Deze ductus verenigt zich met de cystische duct van de galblaas en vormt zo de ductus choledochus (gemeenschappelijke galgang), die uiteindelijk uitmondt in de twaalfvingerige darm via de papil van Vater onder invloed van de sfincter van Oddi.

De wanden van de galgangen bestaan uit cholangiocyten en bindweefsel, met spierlagen die de galstroom mede reguleren. Binnen het leverparenchym leveren de intrahepatische galgangen aan de galstroom vanuit de lever naar de galblaas en uitmonding naar de darm. Gal bevat onder meer galzouten, bilirubine, cholesterol en fosfolipiden; galzouten spelen een cruciale rol bij de vertering van vetten en worden deels terugresorptiepatroon in de enterohepatische circulatie.

Klinisch gezien kunnen galafvoerkanelen verstopt raken of beschadigd raken door obstructie, tumoren, littekenvorming of galstenen. Dit kan leiden tot cholestase en geelzucht. Diagnostiek omvat echografie, MR-cholangiopancreatografie (MRCP) en endoscopische retrograde cholangiopancreatografie (ERCP). Behandeling richt zich op het verwijderen van de obstructie of het plaatsen van stents, en in sommige gevallen chirurgie.

Samengevat vormen galafvoerkanalen het essentiële kanaalstelsel voor de afvoer van gal van lever naar darm, met intrahepatische en extrahepatische componenten die samen de galstroom mogelijk maken.