Forensische

Forensische wetenschappen is een verzamelterm voor de toepassing van wetenschappelijke methoden op misdrijven en voor de ondersteuning van juridische procedures. Het doel is betrouwbare, reproduceerbare bevindingen te leveren die in de rechtszaal als bewijs kunnen dienen. Het veld omvat verschillende disciplines, zoals forensische biologie (DNA en biologische analyses), forensische toxicologie (sporen van vergiften en drugs), forensische chemie (trace- en materiaalanalyse), forensische pathologie (onderzoek naar doodsoorzaken) en digitale forense, ballistiek en documentonderzoek.

In praktijk bestaan de werkzaamheden uit het veilig en systematisch onderzoeken van een plaats delict, het verzamelen en bewaren van bewijsmateriaal met een gedegen chain of custody, laboratoriumanalyse en het opstellen van rapporten. Deskundigen leveren vervolgens mondelinge of schriftelijke verklaringen in rechtszaken.

Onderzoekswerk vindt plaats in politie- en justitielaboratoria, universitaire instituten en particuliere forensische labs. Kwaliteitsborging is een kernprincipe; laboratoria hanteren normen zoals ISO/IEC 17025 en volgen gestandaardiseerde procedures om betrouwbaarheid, validiteit en traceerbaarheid te waarborgen.

Opleiding en geschiedenis: professionals komen vaak uit biologie, chemie of geneeskunde en volgen daarna gespecialiseerde forensische opleidingen. De moderne praktijk heeft wortels in de 19e en 20e eeuw, met invloedrijke denkers zoals Locard, die het concept van uitwisseling tussen aanrakingen formuleerde als basis voor bewijslagen.

Ethiek en beperkingen: de interpretatie van bevindingen vereist zorgvuldigheid; bewijsmateriaal kan beperkt zijn en onderhevig aan onzekerheden. Het is essentieel dat deskundigen onbevooroordeeld, transparant en nauwkeurig rapporteren en rekening houden met mogelijke bias of misinterpretatie. Populaire media kunnen het beroep onrealistisch voorstellen.

Zie ook: forensische geneeskunde, forensische wetenschappen, criminalistique.