Ervaringscompetenties

Ervaringscompetenties zijn de kennis, vaardigheden en houdingen die iemand heeft ontwikkeld door eigen levenservaring met een zorg- of leefsituatie, zoals een psychische aandoening, verslaving of langdurige zorg. Ze vormen een set competenties die relevant is voor professionele contexten waarin menselijk contact, herstel en ondersteuning centraal staan. Het gaat om meer dan praktijkkennis alone; het omvat ook reflectie, ethisch handelen en het vermogen om ervaringen te vertalen naar bruikbare ondersteuning voor anderen.

Deze competenties groeien vaak uit het idee van ervaringsdeskundigheid en worden ingezet binnen zorg, welzijn en participatieprojecten. Ze dragen bij aan de afstemming tussen professionals en mensen met ervaring, stimuleren co-creatie en versterken de歌 kwaliteit van dienstverlening. Belangrijke aspecten zijn het kunnen tonen van vertrouwen, eerlijkheid, empathie, heldere communicatie en het vermogen om grenzen te bewaken en te handelen volgens professionele kaders.

Hoewel de invulling kan variëren per sector, omvatten herkenbare ervaringscompetenties vaak begrip van het cliëntenperspectief, herstelgerichte en empowerende werkwijzen, praktische ondersteuning, netwerk- en brugfunctie tussen cliënt en hulpverlening, en kennis van relevante wet- en regelgeving. Opleiding, supervisie en duidelijke rolafspraken zijn essentieel om het professioneel inzetbaar en kwaliteitsvol te houden.

Ervaringscompetenties worden steeds vaker erkend als waardevol in samenwerking, beleid en praktijk. Ze vragen om heldere normen, kwalitatieve supervisie en aandacht voor zorgvuldige toepassing om mogelijke risico’s, grenzen en tegenstrijdigheden te minimaliseren.