Bloemstructuren

Bloemstructuren verwijzen naar de morfologie en organisatie van bloemen bij angiospermen. Een bloem bestaat doorgaans uit drie hoofdonderdelen: het perianth, het androecium en het gynoecium. Het perianth omvat de kelk (sepalen) en de kroon (petalen); deze delen kunnen vrij zijn of fuseren tot een kelk- of kroonbuis. Het androecium bestaat uit meeldraden, meestal opgebouwd uit een filament en een helmknop waar pollen wordt gevormd. Het gynoecium is het vrouwelijke deel en bestaat uit een of meer vruchtbladen (carpellen) die het vruchtbeginsel dragen, met een stijl en stigma bovenop.

Sommige bloemstructuren worden ondersteund door het receptakel, en in veel gevallen vormt zich aan de basis een hypanthium, een bekervormige structuur waarin kelk, kroon en stamper kunnen samenliggen. Bloemen vertonen verschillende vormen van symmetrie: actinomorfe (radiaal symmetrisch) en zygomorfe (bilateraal). Het aantal onderdelen in de kelk en het kroonblad kan variëren tussen soorten en groepen; in veel planten komen kelk- en kroonbladen in een getal voor dat typisch vijf is bij dicotylen of drie tot zes bij monocotylen, maar variaties komen voor.

Variatie in bloemstructuren weerspiegelt aanpassingen aan pollinators en vruchtvorming. Zo kunnen delen samengegroeid zijn (fuse) of steriele kelk- en bractachtige organen voorkomen. Door hun combinaties zijn bloemstructuren belangrijke kenmerken bij taxonomie en identificatie en leveren ze inzicht in de evolutie en ecologie van planten.