vruchtbeginsel

Het vruchtbeginsel is in de botanie het vrouwelijke voortplantingsorgan van een bloem en vormt het deel van de stamper waarin zich de ovules bevinden. Bij bevruchting ontwikkelen de ovules zich tot zaden; het vruchtbeginsel ontwikkelt zich tegelijk tot de vrucht die de zaden bevat of beschermt.

Structuur en variatie: Een vruchtbeginsel kan éénvoudig zijn of uit meerdere samengegroeide kassa’s bestaan (samengesteld). De positie ten opzichte van het receptakel bepaalt of het vruchtbeginsel zich boven (superieur), rondom (parietaal of axile bij meercellige gevallen) of onder (inferieur) het receptakel bevindt. Binnen het vruchtbeginsel bevinden zich lokulen waarin de ovules hangen aan de placenta via de funiculus (de verbinding met de moederplant). De vorm en structuur van het vruchtbeginsel en de vruchten die eruit voortkomen, vertonen grote variatie tussen soorten.

Ontwikkeling en functie: Na bevruchting ontwikkelen de zaden zich uit de ovules, terwijl het vruchtbeginsel rijpt tot de vrucht. De wanden van het vruchtbeginsel vormen de pericarp, waaruit de vruchtstructuur voortkomt. Vruchten kunnen verschillende vormen aannemen, variërend van bessenvormen tot peulen, noten en schalen, afhankelijk van taxonomische groep en mand.

Terminologie en verwantschap: Het vruchtbeginsel onderscheidt zich van het zaadbeginsel (ovule). Het zaadbeginsel is de toekomstige zaadstructuur binnen het vruchtbeginsel; bij bevruchting ontwikkelt dit zaadbeginsel zich tot een zaad, terwijl het vruchtbeginsel uitgroeit tot de vrucht waarin het zaad is opgenomen. Samen vormen ze de basis voor voortplanting en dispersie bij angiospermen.