zuurststofconverteers

Zuurstofconverteerders, ook wel zuurststofconverteerders genoemd in oudere bronnen, zijn industriële installaties in de staalindustrie waarin vloeibaar ijzer wordt omgezet in staal door de injectie van zuivere zuurstof in het metaalbad. Het meest voorkomende type is de basische zuurstofconverter, gebruikt in het Linz-Donawitzproces (LD-proces).

Werking: tijdens een blow wordt zuurstof met hoge snelheid door een lance in het vloeibare ijzer geblazen. Oxidaties reageren: koolstof vormt CO en CO2; silicium, mangaan en zwavel vormen oxiden die als slag uit het metaal verwijderen. Door deze reacties komt veel warmte vrij, waarmee het proces zelf doorgaans voldoende warmte levert. Het gevormde slag ligt bovenop of langs het metaal en wordt verwijderd zodra de gewenste samenstelling is bereikt. Eventueel worden legeringselementen in een volgende stap toegevoegd in een ladle furnace.

Constructie en capaciteit: konverteerders zijn grote, refractory beklede vaten met een afsluitbaar deksel, invulopeningen voor ijzer en schroot, en een zuurstoflance. Capaciteiten variëren van tientallen tot honderden tonnen per lading. De bewerkingstijd ligt meestal tussen 15 en 45 minuten, afhankelijk van de gewenste staalsoort en de beginkwaliteit.

Geschiedenis en betekenis: het LD-proces werd in de jaren 1950 geïntroduceerd en heeft de Bessemer- en open hearth-processen grotendeels vervangen. Het is wereldwijd de dominante methode voor de productie van basisch staal en blijft een kerntechnologie in moderne staalfabrieken.

Zie ook: Bessemer-proces, open hearth, Linz-Donawitz-proces, basische zuurstofconversie.