werkproduktiviteitsstatistieken

Werkproduktiviteitsstatistieken zijn statistische maatstaven die de productiviteit van arbeid meten. Ze geven aan hoeveel goederen en diensten een economie produceert per eenheid arbeidsinzet, meestal uitgedrukt als output per uur gewerkt of per werknemer. Daarnaast omvatten ze het concept van total factor productivity (TFP), dat de bijdrage van overige productiefactoren zoals kapitaal, technologie en onderwijs meeneemt.

De meest gangbare maatstaf is arbeidsproductiviteit: reële toegevoegde waarde per gewerkt uur of per werknemer. Reële toegevoegde waarde is de output aangepast aan prijsveranderingen. Een tweede maatstaf is output per arbeidsinzet, en bij TFP gaat men na hoeveel productie is toegenomen door factoren behalve arbeid en kapitaal.

Statistieken worden vaak opgesplitst naar sector, regio en bedrijfsgrootte, waardoor men verschillen tussen industrieën, services en geografische gebieden kan volgen. Deze indelingen helpen bij beleidsanalyse en benchmarking.

Data komen van nationale statistiekbureaus (bijv. CBS in Nederland, BLS in de Verenigde Staten) en internationale organisaties zoals Eurostat en de OECD. Bronnen zijn nationale rekeningensystemen, bedrijfsenquêtes en arbeidsstatistieken; cijfers kunnen op kwartaal- en jaarbasis beschikbaar zijn.

Toepassingen en beperkingen: produktiviteitsstatistieken ondersteunen beleidsdoelen, concurrentiekracht en lonen. Beperkingen omvatten prijsdeflators en kwaliteitsverbeteringen die de vergelijking bemoeilijken, evenals vertragingen in publicatie en onzekerheden bij internationale vergelijkingen.