welzijnsstatus

Welzijnsstatus is een term uit de sociale wetenschappen en beleidsdiscours die verwijst naar de mate waarin individuen of bevolkingsgroepen profiteren van sociale bescherming en welvaart. Het biedt een overzicht van de kansen en risico’s waarmee mensen te maken hebben in relatie tot inkomen, gezondheid, onderwijs en maatschappelijke participatie.

De interpretatie van welzijnsstatus omvat diverse dimensies. Kernonderdelen zijn inkomen en inkomenszekerheid, toegang tot gezondheidszorg en sociale diensten, onderwijs en vaardigheden, huisvesting en woonkwaliteit, werkgelegenheid en arbeidsparticipatie, evenals sociale inclusie, veiligheid en maatschappelijke betrokkenheid. In onderzoek en beleid wordt vaak gesproken over objectieve indicatoren (zoals armoede, werkloosheid, opleidingsniveau, ziekten en levensverwachting) en subjectieve factoren (zoals tevredenheid met leven en gevoel van sociale integratie).

Meting en data: welzijnsstatus wordt vastgesteld met gegevens uit nationale statistieken (bijvoorbeeld het CBS), maar ook via internationale bronnen zoals OECD en Eurostat. Vergelijkende evaluaties van welzijnsstatus helpen bij het evalueren van beleid, het identificeren van ongelijkheden en het volgen van veranderingen over tijd en tussen regio’s.

Beleid en gebruik: beleidsmakers gebruiken de welzijnsstatus om zwakke plekken in sociale zekerheidsstelsels te signaleren, doelstellingen te formuleren en de effectiviteit van interventies te beoordelen. Aanbevelingen richten zich vaak op het verbeteren van inkomenszekerheid, toegankelijke zorg, onderwijskansen en sociale participatie.

Zie ook: welzijn, welvaart, sociale zekerheid, welzijnsstaat.