voorvoorklinkende

Voorvoorklinkende is een term uit de taalkunde die als bijvoeglijk naamwoord en participiumvorm van het werkwoord voorvoorklinken wordt gebruikt. Het beschrijft een fenomeen waarbij een klinker in bepaalde fonetische context dichter bij de voorkant van de mond wordt uitgesproken dan in een neutrale uitspraak. In de context van spraakverwerking en coarticulatie kan dit betekenen dat de articulatie van de klinker wordt beïnvloed door een naburige klank, waardoor de plek van articulatie verschuift naar een meer anterior positie.

In de taalkundige literatuur wordt de aanduiding voorvoorklinkende vooral gebruikt in descriptieve discussies over klankveranderingen, klinkerbewegingen en dialectologische varianten. De term is niet universeel gestandaardiseerd en kan per bron verschillen in precieze beschrijving. In sommige publicaties kan zij worden opgevat als een specifiek geval van klinkerfronting, terwijl andere bronnen het begrip meer breed toepassen op frontingsverschijnselen van klinkers in verschillende contexten.

Etymologisch gezien is voorvoorklinkende afgeleid van voor- (naar voren, vooraf) en klinken (geluidsuitspraak), met -ende als participiumuitgang die het adjectieve karakter aangeeft. Wellicht kom je de term tegen in historisch- of dialektologisch onderzoek, maar zij is geen gangbaar of algemeenheidsbegrip binnen alle taalkundige vakgebieden. Over het algemeen wordt de betekenis duidelijk uit de context waarin zij wordt genoemd, en kunnen vakgenoten ook verwante termen aantreffen zoals klinkerfronting of fronting van klinkers in plaats van de specifieke formulering voorvoorklinkende.