verzekeringswetten

Verzekeringswetten vormen een samenhangend geheel van regels die het bestaan, de werking en de prudentiële en consumentenbeschermingsaspecten van verzekeringsactiviteiten regelen. Ze beschrijven hoe verzekeringsmaatschappijen worden opgericht en beheerd, welke informatie zij aan polishouders moeten verstrekken, hoe premies en uitkeringen werken en hoe schadeclaims worden afgehandeld. Daarnaast bevatten ze bepalingen ter bescherming van polishouders en regels omtrent solvabiliteit, risicobeheer en toezicht om de stabiliteit van de verzekeringssector te waarborgen.

In Nederland zijn de belangrijkste bronnen Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek (Verzekering) en de Wet op het financieel toezicht (Wft). De Wft implementeert Europese richtlijnen op het gebied van verzekering, zoals Solvency II en de Insurance Distribution Directive (IDD). Europese regelgeving regelt ook grensoverschrijdende verkoop en consumentenbescherming, en in bredere zin privacywetgeving zoals de AVG/GDPR geldt ook voor verzekeraars.

Het toezicht op verzekeringswetten wordt in Nederland gedeeld tussen De Nederlandsche Bank (DNB), dat verantwoordelijk is voor prudentieel toezicht en solvabiliteit van verzekeraars, en de Autoriteit Financiële Markten (AFM), die toeziet op gedrag van aanbieders, productgoedkeuring, reclame en consumentenbescherming. Samen zorgen zij ervoor dat de sector betrouwbaar blijft en polishouders rechten hebben bij conflicten.

Verzekeringsbedrijven hebben vergunningen nodig en moeten voldoen aan kapitaal- en governance-eisen, risicomanagementverplichtingen en jaarverslaglegging. Verzekeringscontracten vallen grotendeels onder het contractrecht, maar de Wft en bijbehorende regelgeving bepalen ook wat in de voorwaarden staat, welke uitkeringen mogelijk zijn en hoe uitsluitingen en premies geregeld zijn. De naleving van transparantie, eerlijkheid en goede voorlichting is een kernpunt van verzekeringswetten.

Voor klachten en geschillen staan in Nederland onafhankelijke bemiddelingskanalen zoals Kifid ter beschikking; bij ernstige of ingewikkelde zaken kan men ook civielrechtelijke procedures volgen. In de EU-context zorgen Solvency II, IDD en andere regelgeving voor harmonisatie en bescherming van consumenten bij grensoverschrijdende verzekeringsdiensten.