verbrandingsgebied

Verbrandingsgebied is het gedeelte van de huid dat getroffen is door een brandwond. Het gebied kan variëren in omvang en diepte en is een belangrijke factor voor de ernst, behandeling en prognose van de verwonding. Het verbrandingsgebied omvat zowel oppervlakte als de diepte van de schade aan huid- en onderliggende weefsels.

Brandwonden worden geclassificeerd naar diepte: eerstegraads (oppervlakkig, beperkt tot de epidermis), tweedegraads (gedeeltelijk dermis) en derdegraads (volledige doorbraak van huidlagen). Daarnaast speelt de omvang van het verbrandingsgebied een cruciale rol. Grotere gebieden brengen vaak een groter risico op vochtverlies, infectie en andere complicaties met zich mee.

De omvang van het verbrandingsgebied wordt vaak uitgedrukt in procenten van het totale lichaamsoppervlak (TBSA). In de eerste evaluatie worden methoden zoals de Regel van Nines of de Lund en Browder-chart gebruikt. Bij kinderen is de beoordeling specifieker omdat de verhoudingen van het lichaam veranderen met de jeugd.

Behandeling hangt af van zowel de diepte als de omvang. Kleine, oppervlakkige brandwonden kunnen poliklinisch worden behandeld, terwijl grotere verbrandingsgebieden doorgaans ziekenhuisopname vereisen voor zorg zoals vochttoediening, pijnbestrijding, wondzorg en soms chirurgische ingrepen zoals debridement of huidtransplantatie. Preventie van infectie en het behoud van vocht en warmte zijn kernpunten van de zorg.

Complicaties zijn onder meer infectie, hypovolemie bij grote TBSA-verbrandingen, elektrolytenstoornissen en hypothermie. Het beloop en de uitkomst hangen af van diepte, grootte van het verbrandingsgebied, leeftijd van de patiënt en de aanwezigheid van onderliggende aandoeningen.