stabiliteitskansen

Stabiliteitskansen is een concept dat in risk management, beleidsonderzoeken en systeemanalyses wordt gebruikt om de kans aan te duiden dat een systeem stabiel blijft of terugkeert naar stabiliteit na een verstoring. Het gaat hierbij vaak om een combinatie van probabilistische inschattingen en kwalitatieve beoordelingen over hoe goed een systeem weerbaar is tegen verstoringen.

Het begrip wordt toegepast op diverse sferen, waaronder macro-economische stabiliteit (inflatie, werkloosheid, begrotingsbalans), financiële stabiliteit (banken en markten), politieke stabiliteit (continuïteit van instituties, sociale orde), en ecologische of infrastructuurgebonden stabiliteit (weerbaarheid tegen extreme weersomstandigheden, natuurrampen, storingen in kerninfrastructuur). Ook in organisaties en bedrijven komt stabiliteitskansen aan bod bij strategie en risicobeheer.

Methoden om stabiliteitskansen te evalueren omvatten stabiliteitsindices, resilience- en veerkrachtindicatoren, scenario- en stresstests, tijdreeksmodellen en Markov-ketenbenaderingen. Kwalitatieve evaluaties en expertbeoordelingen spelen vaak een aanvullende rol, vooral bij complexe of weinig meetbare systemen.

Factoren die stabiliteitskansen beïnvloeden zijn onder meer governancekwaliteit, economische diversificatie, beleidsinstrumenten, sociale cohesie, exposure aan externe schokken en klimaat- of technologische ontwikkelingen. Het concept is probabilistisch en contextafhankelijk, en kent beperkingen zoals onzekerheid, datakwaliteit en moeilijkheden bij vergelijkbaarheid tussen domeinen.

Zie ook: veerkracht, robuustheid, volatiliteit, risico.