spraakapraxie
Spraakapraxie, ook wel apraxie van spraak genoemd, is een neurologische motorische spraakstoornis die het plannen en programmeren van de bewegingen die nodig zijn voor spraak verstoort. Het probleem ligt in de spraakplanning en -orde, niet in spierkracht of begrip van taal. Daardoor kunnen articulatie, prosodie en tempo onregelmatig zijn, terwijl hoorbare taalbegrip vaak nog intact is.
Er bestaan twee hoofdtypen: acquired spraakapraxie en ontwikkelingsspraakapraxie. Acquired spraakapraxie ontstaat na hersenbeschadiging, meestal in de
Symptomen zijn onder andere onregelmatige articulatiefouten die per poging kunnen variëren, duidelijke greepbewegingen bij het vormen
Diagnose wordt gesteld door een logopedist via observatie van spraak en motorische spraakplanning, vaak met gestandaardiseerde
Behandeling richt zich op motorplanning en -programmatie: intensieve, repetitieve en gestructureerde logopedie, vaak met gerichte cues
Prognose varieert. Bij verworven AOS hangt uitkomst af van de aard en omvang van de schade en