spaties

Spaties zijn tekens die woorden en andere tekstdelen scheiden. Ze vergemakkelijken de leesbaarheid en voorkomen dat woorden aan elkaar vastlopen. In veel talen is de standaardspatie een vast teken, maar in typografische en digitale omgevingen bestaan er varianten met verschillende functies en breedtes.

De gewone spatie, Unicode U+0020, is de standaard in tekst. Andere typografische spaties zijn de en-spatie (U+2002), de em-spatie (U+2003) en de dunne spatie (U+2009). Een niet-afbreekbare spatie (U+00A0) voorkomt dat een woord aan het eind van een regel wordt gescheiden. In HTML wordt vaak de niet-afbreekbare spatie aangeduid met de entiteit  .

Spaties hebben in digitale systemen uiteenlopende functies. Ze dienen als scheiding tussen woorden en andere tokens, beïnvloeden lay-out en zoekopdrachten, en spelen een rol in programmering bij indentatie en parsing. Tekstverwerkers kunnen spaties normaliseren of juist behouden, afhankelijk van de gewenste opmaak.

Typografische en stijlgidsen behandelen spatiegebruik vaak per taal. In het Nederlands geldt doorgaans één spatie tussen woorden; na een zin is de moderne norm meestal ook één spatie, ondanks oudere conventies die twee spaties voorschreven. Verschillen in taal, font en medium kunnen invloed hebben op hoe ruimten worden toegepast.

Unicode biedt een breed scala aan spatie-tekens om verschillende typografische behoeften te ondersteunen, terwijl oudere encoderingen beperkt waren. Spaties zijn daarmee zowel een basisaspect van leesbaarheid als een functioneel teken in tekstverwerking, programmering en webtechnologie.