schuiflagers

Schuiflagers, ook wel plain bearings of sliding bearings genoemd, zijn een type lager waarbij het contact tussen een draaiende as en het omringende lager wordt gedragen door een dunne film van smeermiddel in plaats van door rolcontact. De werking berust op glijcontact en smeerfilm, waardoor wrijving en slijtage worden beperkt. Bij voldoende smering kan een hydrodynamische oliefilm ontstaan die het load draagt; bij lagere toeren of in start-/stopfasen kan men werken met boundary of mixed lubrication.

Schuiflagers bestaan meestal uit een lagerschaal of bus waarin een as draait. Ze kunnen Radiale schuiflagers betreffen (druk op de as in het vlak loodrecht op de as) of Axiale (thrust) schuiflagers (tegenovergestelde richting). Veelvoorkomende uitvoeringen zijn olie- of vetgesmeerde sleuf- of bronzen bussen. Materialen variëren van koperlegeringen zoals brons en tin-bronzen legeringen tot zelf smerende combinaties met grafiet of PTFE; roestvast staal of aluminiumlegeringen komen ook voor, afhankelijk van belasting en omgeving.

Voordelen van schuiflagers zijn onder meer hoge draagvermogen bij relatief lage kosten, goede schokdemping en tolerantie op uitlijning en rotatie bij lage snelheden. Nadelen zijn hogere wrijving bij koude starts, grotere slijtage bij gering smeercontact en gevoeligheid voor smeringsproblemen zoals oliekanalenverstopping of smeringstekorten.

Toepassingen zijn onder meer machineframes, krukas- en nokkenaslagers in verbrandingsmotoren, pompen, turbines en industriële machines. Onderhoud richt zich op het controle van smeringsniveau, speling, smeringskanalen en tijdig vervangen van versleten lagers. Fouten ontstaan meestal door oliegebrek, overbelasting of slijtage.