schitteren

Schitteren is een Nederlands werkwoord met de betekenis van schijnen, glinsteren of glitteren. Het kan letterlijk verwijzen naar licht dat helder weerkaatst of naar een oppervlak dat van licht wordt verlicht, bijvoorbeeld de maan die op het water schittert of een ster die fonkelt. Het wordt ook figuurlijk gebruikt om iemands of iets’s kwaliteit, uitstraling of helderheid aan te geven, zoals een schitterende prestatie of ogen die schitteren van vreugde. Het bijvoeglijk naamwoord schitterend geeft het idee van pracht en luister aan.

Etymologie en verwante termen: het woord stamt uit het Middelnederlands als schitteren en is verwant aan vergelijkbare Germaanse woorden die “schijnen” of “glanzen” betekenden. De afgeleide vormen omvatten onder meer de zelfstandig naamwoordelijke vorm schittering (een sparkle of glitter) en het bijvoeglijk naamwoord schitterend (brillant, prachtig).

Gebruik en nuance: in de literaire en dagelijkse taal wordt schitteren vaak gebruikt om helderheid en mooi licht te benadrukken, maar ook om innerlijke blijdschap of enthousiasme te beschrijven. Soms staat het tegenover andere termen voor lichtintensiteit zoals glanzen of glinsteren, waarbij schitteren doorgaans een diepere of bewust opvallende glans impliceert.

Voorbeelden: De maan schittert op het water. Haar ogen schitterden van vreugde. Het optreden was schitterend en liet het publiek niet onberoerd. In veel gevallen kan schitteren worden vervangen door synoniemen als glanzen, glinsteren of schitterend afhankelijk van de gewenste nuance.