rhinovirussen

Rhinovirussen zijn een groep virussen binnen de familie Picornaviridae, genus Enterovirus. Ze zijn niet-omhuld en hebben een single-stranded positief-sense RNA-genoom; de virussen zijn circa 30 nanometer in diameter. De rhinovirussen worden onderverdeeld in RV-A, RV-B en RV-C. RV-A en RV-B bevatten veel serotypen, terwijl RV-C in 2006 werd geïdentificeerd en geassocieerd is met ernstigere luchtweginfecties bij kinderen. De virussen gebruiken verschillende celreceptoren, waaronder ICAM-1 (CD54) voor de major group en de LDL-receptorfamilie voor de minor group; RV-C maakt gebruik van CDHR3 als receptor.

Rhinovirussen infecteren vooral de neus en de bovenste luchtwegen en veroorzaken meestal milde verkoudheidsklachten: loopneus, keelpijn, niesbuien en hoesten, soms met lichte koorts. Ze groeien het best bij circa 33°C, wat bijdraagt aan hun tropisme voor de neus. Overdracht vindt plaats via druppels, direct contact en besmette oppervlakken; mensen kunnen aanstekelijk zijn voordat symptomen ontstaan en tijdens de ziekteperiode. Het virus is het hele jaar door aanwezig, met variërende pieken per regio, vaak in de herfst en lente. Bij jonge kinderen en bij mensen met astma of COPD kunnen complicaties of exacerbaties optreden.

Diagnose en behandeling: Klinische diagnose volstaat vaak; PCR kan in laboratoria worden toegepast. Er bestaat geen universeel vaccin tegen rhinovirussen vanwege de hoge antigenische diversiteit; antivirale opties zijn beperkt en behandeling is doorgaans ondersteunend. Preventie richt zich op goede handhygiëne, vermijden van aanraking van neus en ogen, en regelmatige reiniging van oppervlakken. Rhinovirussen blijven een belangrijke oorzaak van milde tot matige luchtweginfecties en kunnen bijdragen aan verzuim en complicaties bij risicogroepen.