regenboog

Een regenboog is een optisch en meteorologisch verschijnsel dat ontstaat wanneer zonlicht in vloeibare druppels in de lucht breekt, uit elkaar valt in zijn verschillende kleuren en via een reflectie terug naar de waarnemer wordt geleid. Zonlicht bestaat uit alle kleuren van het spectrum; door breking in druppels wordt dit witte licht gescheiden in de afzonderlijke kleuren van de regenboog.

Bij het binnendringen van een druppel ondergaat het licht een eerste breking en dispersie, waardoor het spectrum ontstaat. Vervolgens wordt het licht in de druppel aan de achterzijde reflecteert en bij het verlaten van de druppel opnieuw gebroken. Het resultaat is een boog met een typische kleurvolgorde: rood aan de buitenkant en violet aan de binnenkant. Een primaire regenboog verschijnt meestal aan de tegenovergestelde kant van de zon en heeft een buiging van circa 42 graden ten opzichte van de zon.

Een tweede regenboog kan ontstaan door twee interne reflecties in de druppels. Deze secundaire boog ligt erboven of erbuiten en heeft een bredere hoek, meestal circa 50 tot 53 graden, met de kleuren omgekeerd ten opzichte van de primaire boog (rood aan de binnenkant, violet aan de buitenkant). Deze secundaire regenboog is doorgaans zwakker en kan gepaard gaan met een lichtere, omgekeerde kleurenvolgorde.

Daarnaast kunnen kleine interferentie-effecten kleine extra banden veroorzaken, bekend als supernumerary-boogjes. Regenbogen ontstaan vooral bij lichte tot gematigde neerslag wanneer de zon laag aan de hemel staat, en wanneer de waarnemer met de rug naar de zon richting de regen kijkt.