onuitputtelijkheid

Onuitputtelijkheid is de eigenschap van iets dat niet uitgeput kan raken door normaal gebruik, oftewel inexhaustibility. In wetenschappelijke en publieke terminologie wordt het vaak gebruikt om bronnen of processen te beschrijven die op lange termijn onbeperkt beschikbaar lijken, of die zich voortdurend kunnen herstellen.

Het woord is samengesteld uit on- (niet) en uitputtelijk, met -heid als achtervoegsel waardoor de zelfstandige vorm onuitputtelijkheid ontstaat. Het concept wordt in verschillende vakgebieden gebruikt en kan zowel letterlijk als figuurlijk geïnterpreteerd worden.

Toepassingsgebieden: in de natuurwetenschappen en het energiebeleid wordt meestal gesproken over onuitputtelijke of hernieuwbare bronnen zoals zonlicht en wind, die in principe blijven bestaan of regenereren op lange tijdschalen. In de filosofie, kunst en cultuur kan onuitputtelijkheid verwijzen naar een onbeperkte creativiteits- of kennisdrang, of naar een morele of spirituele rijkdom die geen duidelijke grens kent.

Belangrijke nuance: geen bron is letterlijk oneindig. Thermodynamische en ecologische grenzen, evenals menselijke vraag, infrastructuur en maatschappelijke keuzes, bepalen of een bron als onuitputtelijk kan worden beschouwd. In beleid en duurzaamheidsdiscours wordt de term vaak gebruikt om het idee over te brengen dat sommige bronnen hernieuwbaar zijn op relevante tijdschalen, mits zorgvuldig beheer en mitigatie van nadelige effecten.

Zie ook: hernieuwbare energie, duurzaamheid, hulpbronnenbeheer.