hulpbronnenbeheer

Hulpbronnenbeheer is het proces van het plannen, toewijzen, gebruiken, volgen en optimaliseren van hulpbronnen om organisatiedoelen te realiseren. Hulpbronnen kunnen materiële middelen (machines, gebouwen), menselijke kapitaal (vaardigheden en personeel), financiële middelen, informatie en technologische middelen omvatten. Het begrip wordt toegepast in bedrijven, overheden, projectbeheer en IT-omgevingen, maar ook in natuur- en milieubeheer.

Het beheer kent doorgaans verschillende fasen: inventarisatie van de beschikbare middelen; vraagbeheer en capaciteitsplanning; toewijzing van middelen op basis van prioriteit en afspraken (zoals servicelevel agreements); monitoring van verbruik en beschikbaarheid; en periodieke evaluatie en bijsturing om efficiëntie en effectiviteit te verbeteren.

Methoden en hulpmiddelen variëren per context. Veelgebruikte benaderingen zijn capacity management, resource leveling, demand management en portfolio- of projectbeheer. In maatwerkomgevingen wordt vaak gebruikgemaakt van asset management en configuration management. IT-omgevingen koppelen hulpbronnen vaak aan CMDB en ERP-systemen; bij ruimtelijk of milieubeheer draait het om duurzaamheids- en risicobeheer en regelgeving.

Uitdagingen zijn onder meer nauwkeurige data, onzekerheid in vraag en aanbod, silo-vorming tussen afdelingen en afstemming met wet- en regelgeving. Succesvol hulpbronnenbeheer levert voordelen op zoals efficiënter middelengebruik, kostenbeheersing, betere dienstverlening en verhoogde veerkracht tegen veranderingen.