oceaanologische

Oceaanologische is een bijvoeglijk naamwoord in het Nederlands dat betrekking heeft op oceaanologie, de wetenschap die de oceanen bestudeert. Het woord wordt gebruikt om zaken aan te duiden die verband houden met de oceanen, zoals hun samenstelling, processen en ecosystemen, evenals de interacties tussen oceaan en klimaat, geologie en biologie.

Oceaanologie bestrijkt meerdere disciplines. Fysische oceaanografie onderzoekt bewegingen van zeewater, zoals stromingen, golven en getijden. Chemische oceaanografie bestudeert zoutgehalte, koolstofcyclus, nutriënten en andere chemische eigenschappen van het zeeoppervlak tot de diepste waterkolommen. Biologische oceaanografie richt zich op mariene ecosystemen en organismen, zoals planktongemeenschappen en voedselketens. Geologische of mariene geologie onderzoekt de zeebodem, sedimentatie, tectonische processen en de geschiedenis van de oceaanbodem. De onderzoeksgebieden kunnen in aparte vakken voorkomen of geïntegreerd worden bestudeerd binnen de oceaanwetenschap.

Methoden die in oceaanologisch onderzoek worden toegepast zijn onder meer bemande en onbemande expedities, metingen aan boord en op zee, CTD-profielen (conductiviteit, temperatuur, diepte), Argo-floats, boeien en satellietwaarnemingen, naast computermatige modellering en data-analyse. Deze aanpakken maken het mogelijk om oceanische processen op ruimtelijke en temporele schalen te begrijpen en te voorspellen.

Historisch gezien heeft oceaanologie wortels in de oude hydrographie en de 19e tot begin 20e eeuw uitgevoerde ontdekkingsreizen; de term oceaanologisch wordt in moderne literatuur vaak als ouderwachtig of zeldzaam beschouwd. Tegenwoordig wordt meestal gesproken van oceaanografie (of oceanografie) en aanverwante vakgebieden, met oceaanologisch als adjektief zelden gebruikt maar nog wel herkenbaar in sommige historische of specifieke contexten.