oceaanwetenschap

Oceaanwetenschap is een interdisciplinaire tak van de natuurwetenschappen die zich richt op de oceanen en hun functioneren. Het omvat fysieke, chemische, biologische en geologische aspecten en bestudeert hoe oceaanprocessen klimaat, weer, energie en mariene ecosystemen beïnvloeden, en hoe menselijke activiteit deze systemen beïnvloedt en beheert.

Onderzoeksgebieden omvatten oceaanstromingen en golfgedrag; de koolstofcyclus en nutriënten in zeewater; mariene biodiversiteit en de functies van mariene ecosystemen zoals voedselwebben en koolstofopslag; en geologische processen aan de zeebodem en bij plaattektoniek.

Waarneming en methoden bestaan uit metingen op zee en op het land met schepen, boeien en moorings, en uit autonome vaartuigen zoals gliders en AUV's (Autonome Underwater Vehicles); daarnaast wordt satellietwaarneming gebruikt en worden laboratoriumexperimenten en computermodellen toegepast.

Toepassingen en beleid: de kennis ondersteunt klimaatmodellering, weersverwachting, mariene hulpbronnenbeheer, behoud van mariene biodiversiteit en kustbescherming. Internationale samenwerking en netwerken zoals GOOS (Global Ocean Observing System) en ARGO-floats coördineren wereldwijde waarnemingen en data-uitwisseling.

Geschiedenis: oceaanwetenschap ontwikkelde zich uit hydrographie en zeevaartkunde en maakte in de 19e en 20e eeuw grote vorderingen met expedities zoals de Challenger-expeditie (1872–1876), die de basis legde voor systematische oceanografie.