negatieveemissiescenarios

Negatieveemissiescenarios verwijzen naar strategieën en technieken die worden gebruikt om de hoeveelheid broeikasgassen in de atmosfeer te verminderen, zelfs nadat emissies zijn gestopt of sterk zijn teruggebracht. Deze scenario’s zijn essentieel om de doelen van het Paris Agreement te halen, dat streven naar een maximale opwarming van 1,5°C tot 2°C in vergelijking met pre-industriële niveaus. Omdat het volledig stoppen met emissies mogelijk niet snel genoeg is om de klimaatverandering tegen te gaan, zijn negatieve emissietechnologieën en -methoden nodig om reeds uitgestoten CO₂ en andere broeikasgassen op te vangen en op te slaan.

Een veelvoorkomende methode is **biologische koolstofopslag**, waarbij planten en bomen CO₂ uit de lucht opnemen en opslaan in hun biomassa of in de bodem. Beheer van bossen, herinrichting van landbouwgronden en het bevorderen van natuurlijke ecosystemen zijn belangrijke onderdelen hiervan. Daarnaast worden **geotechnische oplossingen** onderzocht, zoals Enhanced Weathering, waarbij gesteenten zoals basalt worden gemalen en verspreid om CO₂ op te vangen en om te zetten in koolzuurhoudende mineralen.

**Directe luchtvangen (Direct Air Capture, DAC)** is een technologische oplossing waarbij CO₂ rechtstreeks uit de atmosfeer wordt gefilterd en vervolgens wordt opgeslagen of omgezet in bruikbare producten, zoals brandstof of bouwmaterialen. Deze methoden zijn echter nog in ontwikkeling en hebben hoge operationele kosten, waardoor ze op grote schaal nog niet haalbaar zijn.

Critici wijzen erop dat negatieve emissiescenario’s niet moeten dienen als een uitstel van noodzakelijke emissiereducties, maar eerder als een aanvulling. Er is ook discussie over de ethische en milieukosten, zoals landgebruik en waterconsumptie bij grote schaaloplossingen. Toch worden ze gezien als een noodzakelijk onderdeel van een uitgebreide klimaatstrategie om de gevolgen van klimaatverandering te beperken.