muggenbeten

Muggenbeten ontstaan wanneer vrouwelijke muggen bloed afnemen bij mensen of dieren. Tijdens het prikken injecteert de mug speeksel dat eiwitten bevat die het afweersysteem prikkelen. Dit veroorzaakt meestal een jeukende, rode zwelling op de huid en soms een vleugje pijn.

De meeste muggenbeten geven milde huidreacties die binnen enkele minuten tot uren ontstaan en enkele dagen aanhouden. Een grotere lokale reactie, soms skeeter syndrome genoemd, komt minder vaak voor en kan gepaard gaan met aanzienlijke zwelling en extra pijn. Krabben kan leiden tot huidinfecties. Zelden kunnen muggenvergiftigingen of reacties op het speeksel ernstiger zijn, vooral bij mensen met een allergie.

Behandeling is gericht op verlichting van klachten. Koelen met een koude kompres verlicht zwelling en jeuk. Een crème met hydrocortison of een antihistaminicum (mondeling of lokaal) kan helpen bij de jeuk. Bij pijn kunnen pijnstillers zoals paracetamol worden gebruikt. Houd de beet schoon en vermijd krabben; bij tekenen van infectie (rood, warmte, pus) of bij een allergische reactie is medische hulp aanbevolen. Raadpleeg een arts als er systemische symptomen optreden, zoals koorts of uitgebreide uitslag.

Preventie van muggenbeten omvat het vermijden van muggenactiviteit, vooral ’s avonds en ’s ochtends bij bepaalde soorten. Gebruik een aangemelde insectenwerend middel (bijvoorbeeld DEET, picaridin, IR3535 of olie van citroenmunt) volgens de aanwijzingen, draag lange mouwen en broeken bij verhoogd risico, en zorg voor muggenhorren en goed afsluitbare ramen. Verwijder stilstaand water rondom de woning om muggen broedplaatsen te verminderen.

Ziekteoverdracht door muggen varieert per gebied en muggensoort. In tropische en subtropische gebieden kunnen muggen onder andere malaria, dengue, Zika of chikungunya overdragen. Raadpleeg reisadviezen voor lokale risico’s.