metaaloxidatie

Metaaloxidatie is het chemische proces waarbij een metaal reageert met zuurstof uit de omgeving, waardoor een metaaloxide ontstaat. In veel gevallen gaat dit gepaard met corrosie: de gevormde oxide- of hydroxidefilm kan de integriteit van het metaal aantasten, vooral als de film porieus is of scheurt. Het Proces verloopt meestal elektrochemisch: delen van het metaal oxideren (anode) en andere delen reduceren (kathode), terwijl water en zouten in een elektrolyt de snelheid bepalen.

Sommige metalen vormen echter beschermende oxiden die verdere oxidatie voorkomen. Aluminium en titanium vormen dunne, stevige oxidefilms die het onderliggende metaal afsluiten. Chromium in roestvast staal vormt een passieve laag Cr2O3 die corrosie vertraagt. Zink, toegepast als galvanisatie, vormt een beschermende laag die tevens als sacrificial anode kan dienen.

De snelheid van meta aloxidatie hangt af van milieu en legering: de aanwezigheid van zuurstof, water en zouten, temperatuur en zuurtegraad beïnvloeden de reacties. Lokale factoren zoals beschadigde coatings, scheuren of crevassen, evenals galvanische koppeling tussen verschillende metalen, kunnen plaatselijke corrosie veroorzaken. Preventie omvat meerdere strategieën: beschermende coatings en lakken, kathodische bescherming, het gebruik van legeringen die passivatie bevorderen, en processen zoals anodiseren of chemische passivatie. Een goed begrip van oxidatiemechanismen is essentieel voor materiaalkeuze, corrosiebescherming en onderhoud van constructies, pijpleidingen en machines.