mandaatbesluit

Een mandaatbesluit is een formeel besluit van een bevoegd gezag om een andere persoon of instantie de bevoegdheid te verlenen om bepaalde taken te verrichten of besluiten te nemen namens het gezag. Het instrument wordt vooral in de publieke sector toegepast om de besluitvorming en uitvoering efficiënter te maken, zonder dat steeds de hoogste autoriteit zelf alle handelingen hoeft uit te voeren.

Inhoudelijk bevat een mandaatbesluit doorgaans: wie mandaat ontvangt (mandataris) en wie mandaatgever is, de reikwijdte van het mandaat (welke handelingen of besluiten zijn toegestaan), de duur en beëindigingsvoorwaarden, eventuele voorwaarden of beperkingen, en afspraken over toezicht, verantwoording en terugtrekking. Het besluit onderscheidt duidelijk wat wel en niet onder het mandaat valt en kan zo nodig voorwaarden verbinden aan het handelen.

Het juridisch kader voor mandaten komt voort uit het algemene bestuursrecht en specifieke regels binnen de betreffende overheid. Mandaatbesluiten worden schriftelijk vastgelegd en openbaar gemaakt waar vereist. Ze moeten passen binnen de wet- en regelgeving en kunnen door de mandant worden ingetrokken of aangepast. De delegatie heeft gevolgen voor bevoegdheden en aansprakelijkheid: de mandant blijft eindverantwoordelijk voor de besluiten die onder het mandaat worden genomen, terwijl de mandataris verantwoordelijk is voor handelen binnen de gestelde grenzen en voor mogelijk misbruik of onbevoegd optreden.

Toepassingsgebieden zijn onder meer gemeenten en andere overheidslagen, waar mandaatbesluiten vaak worden gebruikt om operationele taken te delegeren, zoals het afgeven van bepaalde vergunningen, besluiten of officiële correspondentie, en om organisatorische processen sneller te laten verlopen.