macrofossielen

Macrofossielen zijn fossiele resten die met het blote oog waarneembaar zijn en doorgaans groter zijn dan enkele millimeters. Voorbeelden zijn botten, tanden en schelpen, maar ook plantaardige resten zoals hout, houtskool, zaden, vruchten en imprints van bladeren of hele planten. In tegenstelling tot microfossielen, die microscopisch onderzocht moeten worden, bieden macrofossielen directe morfologische kenmerken die vaak tot op genus- of soortniveau kunnen worden geïdentificeerd.

Ze komen voor in verschillende sedimentaire omgevingen: veen, lagige sedimenten in meren en rivieren, delta-omgevingen, en afzettingen in zand- en kleilagen; ze kunnen ook voorkomen in koollagen en soms in amber. Macro­fossielen leveren informatie over de voormalige vegetatie, fauna en soms menselijke activiteiten (bijvoorbeeld gedroogde of gekookte zaden en houtskool). In de archeologie spelen macrofossielen een cruciale rol bij reconstructie van oude diëten, landbouwgeschiedenis en landschappen.

Verzameling en analyse gebeuren vaak door bulkmonsters te nemen en sediment nat of droog te zeven om grotere resten te scheiden. Soms worden ook andere extractietechnieken toegepast om fragmentarische resten te identificeren. Voor dateringen kunnen organische macrofossielen worden gebruikt voor radiocarbon-datering, en bij geschikt hout voor dendrochronologie.

Beoordelingen van macrofossielen zijn onderhevig aan taphonomische bias: niet alle organismen laten holle resten achter en preservatie hangt sterk af van omgeving en lithologie. Fragmentatie en transport kunnen de representativiteit beïnvloeden. Desondanks vormen macrofossielen een belangrijke bron voor het reconstrueren van oude ecosystemen, klimaatveranderingen en culturele ontwikkelingen.